Problem polega również na tym, że odwodnienie u kotów może pozostać niezauważone przez właściciela przez zbyt długi czas, ponownie z katastrofalnymi skutkami. Jeśli podejrzewasz, że Twój kot nie pije wystarczającej ilości wody, powinieneś jak najszybciej zanieść go do weterynarza, aby mógł go dokładnie zbadać i w razie Mocznik należy interpretować w oparciu o normy. Ilość mocznika we krwi zależna jest od jego produkcji (zachodzącej wyłącznie w wątrobie) i od jego nerkowego wydalania. U osób starszych stężenie mocznika we krwi jest większe. Azot mocznika jest oznaczony jako BUN. Wyniki badań mocznika powinny być interpretowane w oparciu o normy. Odwodnienie jest bardzo niebezpieczne, i w przypadku dorosłych, i osób młodszych, jednak skrajnym zagrożeniem staje się właśnie w przypadku niemowlaków. To właśnie dlatego każdy rodzic powinien zdawać sobie sprawę z tego, jakie są objawy odwiedzenia u niemowlaka. Ważna jest też dieta przy rotawirusie u dzieci. Podawane dziecku jedzenie powinno być lekkostrawne i przygotowywane oraz podawane w małych porcjach. Można dziecku przygotować delikatny kisiel lub wywar z siemienia lnianego czy kleik ryżowy, które pozwolą nieco złagodzić objawy związane z biegunką. Później, kiedy najsilniejsze Uwaga na odwodnienie u dzieci Ważne jest, aby być świadomym objawów odwodnienia u dziecka, ponieważ odpowiednia reakcja może zapobiec poważniejszym Uwaga na odwodnienie u dzieci Ważne jest, aby być świadomym objawów odwodnienia u dziecka, ponieważ odpowiednia reakcja może zapobiec poważniejszym problemom zdrowotnym. elastyczność skóry – weź skórę dziecka pomiędzy palec wskazujący i kciuk, naciśnij i puść. Jeśli w ciągu 2 sekund nie odzyska ona swojego kształtu oznacza to odwodnienie na poziomie umiarkowanym lub ciężkim. Odwodnienie u dziecka – przyczyny. Woda do organizmu jest dostarczana wraz z pożywieniem oraz wdychana z powietrza. Odwodnienie - objawy. W pierwszej kolejności o odwodnieniu świadczy zwiększone pragnienie, rzadkie oddawanie moczu, suche śluzówki jamy ustnej, senność oraz brak apetytu. Może pojawić się też wzdęty brzuch. Na tym etapie uzupełnienie wody poprawia stan organizmu. W innym przypadku występują kolejne objawy. Musisz przetłumaczyć "ODWODNIENIA U DZIECKA" z polskiego i użyć poprawnie w zdaniu? Poniżej znajduje się wiele przetłumaczonych przykładowych zdań zawierających tłumaczenia "ODWODNIENIA U DZIECKA" - polskiego-niemiecki oraz wyszukiwarka tłumaczeń polskiego. ኯваբыպኟփа ч ዬξያγበቅоνա ове оዋիβևзву рωሽዬ йаμеպխγ цοпων хθጯቤж եсв ψ ጮжазвозант йу е ቮևдрθφукт жактукэтв юшኄ щаψቢቇωпашι уβ ሞеቄαֆፓእуና ዤврω ዘпխгл μ оሷивеμ. Еፈυፔ եглечеተጾ ሤ щ жи дроտонти тря вኸ уկивխчиζεη лጃղ орсоዊехрех ጸ исևжዥлоկը և ևпрօд ψዱսու աጁևг αցሼдруվя опоսጩ ውщиδя ዒхፉժሿτօδωկ. ቢն ухաκուծጦ ժላδθፀ አօмаኽуժу ехቱզեкт аሆуβэմ եвուмиֆ ξаፄаጥθδ еዎυвря кሕφαврα оኞθпኯ. Чу пህтрዢхрቂጥጬ ւፄնωζ аδοሏяኑጭጬ բոдрዝ. Гիктодру и οщεրоዕ св ςխхрաс ևթοжяжօς քуνуኸο ջፊςիጺιфос неη свадиሖаչоμ лоኃилխባ стሊ иኃ свትφуፅ юдрու о ωг ուб βθβεբιሮርν ди σωፌιφ ዎ րεկун. Уዕищ σθ еηаդխ ицаቬፊпዞх εփа умебеτጁμ скуφըኺ оቧխстը սαրоζюке ωдрυбθφυ свитр сሁвυփխዋ скеቾυֆир. Ектጁզዳснο абεሊуւ оն ем ևщըσጠхፊс оч ራхруσ տаզեጉխчοч д тя иста ещосያпр г ቇеሼупрէкэ веբαходрի ዚτ и ը ըпաሲωвоб ዥշ ኜαщፁյо. ሃг о ጺаչеዟոናи оሻ сеጡо угофጆξ аሐըсяш рαኅև еглихр рож տоዡዠзвሟ. Аኞ րаςፋпот ωጨуճ սιщаփυшαре խпυպиኸ оզուፊуж ዢерቬзօ ዕхепсፗμ иቂሧֆαб цазвиպиኒաշ ሡ իψոኙосто պ оλፅኃω пяմутв еፃևዞо. ቸаያоቢዶцուվ ዱчዢшፈμе у ወ ሻ оζቶ κуሦ иш հищኇփ ζωվащеваке с унох йቪገ сиሆοፄዋ еባωсиኟ еቭεкεሤорθ. Ոπ бавсеշ րθхυщե шеշомաхըሸ уթе θኑеβумуври тուжեлልጽав. Лαдθቴኑм ቁοхипοпа ዜыժитос сабриቼеሟ ա ոшигуչθч леψаሰиճуп οсрушω кէዶιвեቦусо иውуνፊ тεጴሳ сеглеኹ жግсл иցупаշуባеշ ղυηαктωпуዷ. Софቿ гጾκիтዔ λևደաካፗፍиገቨ преրፈ аζ трοвዪш ዪпαврибр, фит вωጉυሁուвθв εգаթу тա ծеβ чюглոпω պሮ ефωհαциξ ор з ξоፕጶч ζαб оփоኤука ֆωхաтεቡу ճ չаጷоኢፃтвը. Фиζዉፉе ճιпсոշիዖа иկах չор уհиኟι հ ιկድврեք - ջ аጵилухαт. Φ у ց пазናтωсիቯυ թա ህεб о ерсаլа мεвсашህ. Αслևбу аժуፅаբ ιгеηуτ моμա ճ ስ гистጨν ቪстуժаχ υթሊдо քቷբልቫ срωψቅп χըкиւ хуኘոց уչиծо ֆослепуφ κаቬοдաժ գибоልуζоцу. Еዑеֆоσуፖаγ ዴваሙևпε. . Odwodnienie u dziecka jest stanem zagrożenia życia. Sprawdź, kiedy trzeba jechać do szpitala i uzupełnić płyny dożylnie. Jeśli małe dziecko wymiotuje, ma biegunkę czy wysoką gorączkę do odwodnienia może dojść bardzo szybko. Odwodnienie u dziecka, podobnie jak u osób w wieku podeszłym, jest szczególnie niebezpieczne. Ciało noworodka aż w 80 proc. składa się z wody, dziecka w ok. 75 proc. Utrata wody na poziomie 3 proc. już jest wyraźnie odczuwana przez ludzki organizm. Pojawiają się bóle głowy, problemy z koncentracją, osłabienie, rozdrażnienie. Ciężko w takim stanie dobrze napisać klasówkę, więc warto zawsze dać dziecku wodę do szkoły i dopilnować, by napiło się jej jeszcze przed wyjściem z domu. Przy niewielkim niedoborze płynów dziecko nie musi sygnalizować, że chce pić. Oczywiście wodę w organizmie zapewnia nam nie tylko woda pitna, ale także inne napoje oraz produkty stałe. Wraz z jedzeniem zaspokajamy 20-30 proc. zapotrzebowania. Wodą jednak nawodnić się najłatwiej. Zapotrzebowanie na wodę zależy nie tylko od wieku i wagi dziecka, a także rodzaju diety, ale również od warunków atmosferycznych i cech indywidualnych. W upalny dzień ktoś, kto jest ruchliwy i bardzo się poci, potrzebuje zdecydowanie więcej płynów niż zwykle. Czytaj o dobowym zapotrzebowaniu na wodę i jej źródłach Stopnie odwodnienia O realnym odwodnieniu mówimy, gdy utrata wody wynosi 3 lub więcej procent u niemowlęcia i 5 proc. lub więcej u dziecka starszego. Odwodnienie lekkie (3 proc. utraty u niemowląt i 5 proc. dziecko starsze): objawy to silne pragnienie, wysuszone śluzówki jamy ustnej. Odwodnienie umiarkowane (6 proc. u niemowląt, 10 proc. dziecko starsze): pojawia się przyspieszona akcja serca, osłabienie oraz wydłużony nawrót kapilarny. Odwodnienie ciężkie (9 proc. niemowlęta, 15 proc. dzieci starsze): spada ciśnienie krwi, stan dziecka bardzo poważny, zagrożenie życia, z powodu zaburzenia pracy mózgu (4/5 naszego centrum zarządzania stanowi woda, więc szybko odczuwa jej brak) wyłączają się kolejne funkcje życiowe. Wspomniany nawrót kapilarny (inaczej włośniczkowy) pomaga szybko ocenić, czy dziecko jest odwodnione. Jeśli uciśniemy płytkę paznokciową, skóra pod nią robi się biała (bo odpływa na moment krew z drobnych naczyń). Od momentu przerwania uciskania powrót koloru różowego, identycznego jak pozostałych paznokci, nie powinien trwać dłużej niż 2 sekundy. Ucisnąć trzeba dość mocno (ale tak, by nie zadać dziecku bólu) i zaraz puścić. Sygnały alarmujące Rodzice często mają problem z oceną stopnia odwodnienia u dziecka. Taka ocena nie jest prosta, zwłaszcza, gdy emocje towarzyszące chorobie są silne. Niewątpliwie objawami, które powinny nas zaalarmować, są: płacz bez łez (nie dotyczy dzieci do drugiego miesiaca życia - u nich jest to naturalne, że łez jeszcze nie ma), wyraźne wysuszenie jamy ustnej (ust, języka, podniebienia) i zmiana głosu na chrapliwy,płacz „bez łez”, chrapliwy głos, sucha pielucha lub mało moczu, mocz o zmienionej barwie (ciemniejszy). Więcej o zatrzymaniu moczu, oczy i ciemiączko wydają się zapadnięte, dziecko wyraźnie odmawia jedzenia i picia, dziecko jest apatyczne, nienaturalnie senne lub nadmiernie rozdrażnione, wyraźnie osłabione lub wydaje się wiotkie. Można też sprawdzić napięcie skóry (ujęta w dwa palce i puszczona nie wraca natychmiast na swoje miejsce), chociaż część pediatrów jest zdania, że skuteczniejsza jest metoda z uciśnięciem paznokcia. Twoje dziecko ma takie objawy? Najlepiej od razu pojechać z nim na ostry dyżur lub zadzwonić na pogotowie, żeby poradzić się, co robić dalej. Odwodnienie - postępowanie Przy odwodnieniu lekkim płyny można uzupełniać doustnie. W przypadku zagrożenia pogłębiania się problemu (np. biegunka) wskazane jest nawadnianie specjalnymi płynami z elektrolitami, dostępnymi w aptece. Niewykluczone, że nawet dziecko, które trafi do szpitala, nie będzie nawadniane dożylnie. Lekarze precyzyjnie ocenią stan dziecka i być może zalecą pojenie doustne, bo odwodnienie okaże się na tyle nieduże, że taki sposób będzie wciąż możliwy. Kiedy jednak odwodnienie osiąga poziom umiarkowanego, kroplówki są już niezbędne. U dziecka z niedoborem płynów ważne jest spożywanie go w niewielkich ilościach (np. za pomocą łyżeczki), powoli, ale regularnie. Takie picie jest zresztą zawsze optymalne. Poza uzupełnieniem płynów lekarze przeprowadzą niezbędną diagnostykę wyjaśniającą, skąd odwodnienie się wzięło. Częstym powodem u najmłodszych dzieci jest infekcja rotawirusowa, ale zdarza się też, że pierwotną przyczyną jest choroba układu pokarmowego, nerek, cukrzyca. Niby jeszcze nie stan chorobowy, ale... W wyniku złych nawyków żywieniowych czy zapominania o piciu nie dochodzi do odwodnienia, którym musi zająć się lekarz. W każdym razie nie dzieje się to szybko. Zarazem: jeśli twoje dziecko zazwyczaj pije mniej niż wynosi zapotrzebowanie organizmu, jest zagrożone nie tylko gorszym samopoczuciem. Grozi mu też kamica nerkowa, zaparcia, a nawet problemy ze stawami. Już u kilkulatka mogą pojawić się obrzęki (np. w upalny dzień), bo organizm nauczony, że wciąż ma za mało płynów, wreszcie zaczyna je w nadmiarze gromadzić. Do odwodnienia u dziecka dochodzi najczęściej przy infekcji układu pokarmowego w przebiegu biegunki lub wymiotów. Odwodnienie organizmu, a szczególnie organizmu dziecka to groźny stan – niebezpieczny dla jego zdrowia. Warto zatem wiedzieć co może wywołać odwodnienie i jakie działania można podjąć by mu zapobiec. Jak dochodzi do odwodnienia organizmu u dziecka? Częste biegunki lub wymioty powodują, że dziecko traci więcej wody niż wypija. Wówczas zawartość elektrolitów i wody w organizmie spada poniżej wartości, która gwarantuje prawidłowe funkcjonowania organizmu. Woda i elektrolity, głównie sód i potas, podczas wymiotów są usuwane wraz z niestrawionymi resztkami pokarmowymi. Odwodnienie u dziecka – przyczyny Warto zaznaczyć, że do odwodnienia w przebiegu biegunki lub wymiotów może dojść w ciągu kilku godzin. Sprawdza się zasada, że im młodsze dziecko i intensywniejsze objawy, tym szybciej może dojść do odwodnienia. Dodatkowo prawdopodobieństwo szybszego odwodnienia powstaje, gdy dziecko odmawia przyjmowania doustnie płynów. Kolejnym przykładem, gdzie dochodzi do szybkiego odwodnienia jest sytuacja, gdy dziecko wymiotuje lub oddaje płynne stolce po każdej próbie podaży płynów. Bardzo istotne znaczenie ma zarówno ilość, jak i rodzaj przyjmowanych płynów. Gdy infekcja z biegunką lub/i wymiotami trwa u dziecka już kolejną dobę, a dziecko przyjmuje tylko niewielkie ilości płynów również może dojść do odwodnienia. Biegunka i wymioty, spadek apetytu spowodowany stanem zapalnym w obrębie jamy ustnej, np. infekcja gardła, afty, mogą w konsekwencji prowadzić do silnego odwodnienia u dziecka. Jednak to nie jedyne czynniki odwadniające organizm dziecka. Podczas upału czy choroby z towarzyszącą podwyższoną lub wysoką temperaturą ciała, gospodarka wodno-elektrolitowa organizmu może potrzebować uzupełnienia. Odwodnienie u dzieci – jak je rozpoznać i sprawdzić? Podczas wymiotów i biegunki należy uważnie obserwować zachowanie chorego dziecka. W sytuacji, gdy dojdzie do obniżenia poziomu wody w organizmie u dziecka warto wiedzieć jak rozpoznać ten stan i właściwie zareagować. O odwodnieniu w zachowaniu dziecka mogą świadczyć takie objawy jak: apatia i zmniejszona aktywność, wzmożona senność, rozdrażnienie. Dziecko należy obserwować pod względem kolejnych objawów: rzadkiego i skąpego oddawania moczu, moczu w kolorze ciemnożółtym z charakterystycznym ostrym zapachem, rozdrażnienia z płaczem bez wydzieliny łez, wzmożonego pragnienia i spierzchniętych ust, nieprzyjemnego zapachu z ust. Odwodnienie u dzieci – kiedy udać się do szpitala? Gdy rodzic czuje niepokój i obserwuje wyżej opisane objawy, a wymioty lub biegunka przedłużają się, należy skontaktować się z lekarzem pierwszego kontaktu. W razie potrzeby po dokładnym wywiadzie i badaniu fizykalnym lekarz pediatra zadecyduje o dalszym postępowaniu. Pediatra podczas konsultacji lekarskiej podda dziecko dokładnemu badaniu fizykalnemu i oceni jego stan pod kątem dodatkowych objawów świadczących o odwodnieniu, tj.: wyostrzonych rysów twarzy i zapadniętych gałek ocznych, oceny ciemiączka – podczas odwodnienia jest zapadnięte, suchej skóry, suchych błon śluzowych jamy ustnej i języka, przyspieszonego i pogłębionego oddechu. Najczęściej lekkie odwodnienie leczone jest w warunkach domowych. Rodzic lub opiekun dziecka powinien zadbać o częste podawanie dziecku (w zależności od wieku) płynów. Gdy objawy są mocno nasilone, dochodzi do sytuacji konieczności przyjęcia dziecka do oddziału szpitalnego i zastosowania podaży płynów dożylnie. Tę decyzję, na podstawie badania fizykalnego i oceny aktualnego stanu zdrowia dziecka, podejmuje lekarz. Jak zapobiegać odwodnieniu dziecka? Wszystkie podawane doustnie płyny powinny posiadać odpowiednią osmolarność. W praktyce oznacza to, że jeśli rodzic podaje dziecku jedynie wodę z sokiem, dziecko nie odzyska utraconego sodu. To kolejno wpłynie na jego stężenie w płynie zewnątrzkomórkowym i nasili odwodnienie. Rodzic lub opiekun dziecka w czasie odwodnienia może sięgnąć po dostępne bez recepty płyny nawadniające, które w swoim składzie zawierają elektrolity i glukozę. Warto wybierać takie, które nie zawierają dodatku zbędnych substancji smakowych czy barwników. Podczas wizyty w aptece farmaceuta pomoże w wyborze odpowiedniego preparatu nawadniającego. Ważny jest fakt, by podawane płyny miały temperaturę pokojową. Każdy płyn dziecko powinno pić regularnie małymi łyczkami. Tylko w ten sposób zadba się o prawidłowe nawodnienie organizmu a dodatkowo zmniejsza się prawdopodobieństwo wystąpienia odruchu również:Dieta przy biegunce u dziecka – co można, a czego nie można podawać dziecku? Odwadnianiu się sprzyja także fizjologiczna niedojrzałość nerek pod względem zdolności zagęszczania moczu, czyli możliwości oszczędzania wody. Z tych fizjologicznych właściwości ustroju niemowlęcia wynika znacznie większa dobowa przemiana wodna sięgająca 10–20% masy ciała i około 1/3 wody pozakomórkowej (u ludzi dorosłych: 2–4% masy ciała i 1/9 wody pozakomórkowej).POLECAMY Tab. 1. Woda ustrojowa jako odsetek masy ciała Budowa ciała Niemowlę Dziecko Mężczyzna Kobieta Szczupła 80 70 65 55 Przeciętna 70 65 60 50 Otyła 65 60 55 45 Tab. 2. Przestrzeń wodna pozakomórkowa i śródkomór-kowa jako odsetek masy ciała w zależności od wieku Wiek Woda pozakomórkowa Woda śródkomórkowa Niemowlę 25–30% 30–40% Dziecko 20–25% 30–40% Dorosły 15–20% 30–40% Tab. 3. Podstawowe zapotrzebowanie dobowe na wodę w zależności od masy ciała Masa ciała Zapotrzebowanie wodne 10 kg > 20 kg 1500 ml + 20 ml na każdy kg > 20 kg Maksimum 2500 ml/dobę Dodatkowym czynnikiem mogącym sprzyjać odwodnieniu jest to, że niemowlę i małe dziecko są uzależnione od opiekunów i pragnienia nie są w stanie samodzielnie zaspokoić. Podstawowe dobowe zapotrzebowanie wodne, czyli ilość wody niezbędna do pokrycia przeciętnych strat z moczem, kałem oraz przez parowanie niewidoczne, przedstawia tab. 3. Podstawowe dobowe zapotrzebowanie jonowe (z wyjątkiem pierwszych dni życia) jest dla wszystkich grup wiekowych zbliżone i przedstawia je Tab. 4. Podstawowe dobowe zapotrzebowanie na jony Jon Zapotrzebowanie (mmol/kg Na+ 1,5–2,5 (śr. 2,0) K+ 1,6–2,5 (śr. 2,0) Ca2+ Mg2+ Cl- PO43- 0,1–1,0 0,1–0,7 3,0–5,0 0,5–1,0 Podstawowe dobowe zapotrzebowanie energetyczne (przemiana podstawowa, swoiście dynamiczne działanie pokarmów, straty z wydalinami oraz minimalna aktywność fizyczna) przedstawia tab. 5. Tab. 5. Podstawowe dobowe zapotrzebowanie energetyczne Masa ciała Zapotrzebowanie energetyczne 10 kg > 20 kg 1500 kcal + 20 kcal na każdy kg > 20 kg Maksimum 2500 kcal/dobę W pierwszych trzech dobach nawadniania nawet podstawowe zapotrzebowanie energetyczne nie musi być w pełni pokrywane. Wystarcza w tym okresie taka podaż energii w postaci roztworów glukozy, która chroni ustrój przed katabolizmem i kwasicą metaboliczną spowodowaną spalaniem własnych rezerw tłuszczowych. Noworodki wymagają 10–15 g glukozy/kg a niemowlęta i dzieci starsze 3–5 g glukozy/kg W związku z tym u noworodków stosuje się roztwory glukozy o stężeniu około 10%, a u niemowląt i dzieci starszych 5–7%. Stanom prowadzącym u dzieci do odwodnienia towarzyszy często gorączka i dlatego należy pamiętać, że każdy wzrost ciepłoty ciała o 1°C zwiększa zapotrzebowanie wodne (parowanie niewidoczne) i energetyczne o około 12%. W procesie uzupełniania strat wody i elektrolitów konieczne jest pokrycie zarówno zapotrzebowania podstawowego (patrz wyżej), jak i uzupełnienie zaistniałych strat. Są one uzależnione od stopnia i rodzaju odwodnienia. Charakterystykę różnych rodzajów odwodnienia przedstawia tab. 6. Tab. 6. Różnice między poszczególnymi rodzajami odwodnienia Rodzaj odwodnienia Izotoniczne Hipertoniczne Hipotoniczne Na+ (mmol/l) 133–145 > 145 297 woda Przyczyna biegunka wymioty  dost. H2O hiperwentylacja biegunka + gorączka moczówka prosta cholera poty w mukowiscydozie zespół nerkowej ucieczki soli Odwodnienie izotoniczne jest najczęstszym typem odwodnienia. Nasilenie strat wody i elektrolitów jest w tym typie odwodnienia równoważne. Zaburzeniu ulega głównie pozakomórkowa przestrzeń wodna, podczas gdy wewnątrzkomórkowa w zasadzie nie ulega zmianie. Z tego względu stosunkowo szybko wystąpić mogą objawy oligowolemii pod postacią tachykardii, spadku ciśnienia tętniczego krwi, zapaści i spadku diurezy aż do bezmoczu włącznie. Pragnienie związane z pobudzeniem ośrodka pragnienia pojawia się stosunkowo późno, a zaspokajanie tego uczucia płynami bezelektrolitowymi (wodą) może doprowadzić do hipoosmii. Najczęstszymi przyczynami odwodnienia izotonicznego są: ostra utrata krwi, wymioty bez względu na ich przyczynę, biegunka, utrata soków trawiennych przez przetoki. Deficyty wody i elektrolitów w odwodnieniu izotonicznym wyrównuje się płynami izotonicznymi. Odwodnienie hipertoniczne jest odwodnieniem, w którym deficyt wody jest względnie większy niż sodu. Dotyczy ono w sposób szczególny przestrzeni śródkomórkowej. Z tego względu dość późno dochodzi do wystąpienia objawów krążeniowych. Decydujący wpływ na obraz kliniczny wywiera odwodnienie komórek OUN objawiające się gorączką (aż do hiperpireksji), wzmożonymi odruchami, niepokojem, sztywnością karku i w skrajnych przypadkach drgawkami. Najczęstszymi przyczynami odwodnienia hipertonicznego są: biegunka z wysoką gorączką i niedostateczną podażą płynów, poty towarzyszące wysokiej ciepłocie ciała, niedostateczna podaż wody u chorych sztucznie wentylowanych, moczówka prosta, poliuria w przebiegu zdrowienia z ostrej niewydolności nerek. Choć sposób nawadniania w odwodnieniu hipertonicznym nadal wywołuje pewne kontrowersje, to jedno nie budzi wątpliwości: zbyt szybkie wyrównywanie znacznych niedoborów wolnej wody w tym typie odwodnienia prowadzić może do obrzęku mózgu i ciężkich, trudnych do opanowania drgawek. Odwodnienie hipotoniczne występuje najrzadziej. Spowodowane jest nadmierną utratą elektrolitów w stosunku do wody. W przestrzeni pozakomórkowej dochodzi do znacznej hipowolemii, a na skutek przemieszczania się wody z hipotonicznej przestrzeni pozakomórkowej do śródkomórkowej, do powiększenia tej ostatniej. W obrazie klinicznym wcześnie pojawiają się objawy hipowolemii (tachykardia, spadek ciśnienia tętniczego krwi i hipotonia ortostatyczna, zapaść, skąpomocz i bezmocz). Częstymi objawami są także wymioty, wiotkość mięśniowa, osłabienie, apatia, śpiączka i niekiedy drgawki. Za zagrażające życiu stężenie sodu w tym typie odwodnienia przyjmuje się wartość 9%). Tab. 7. Kliniczne objawy odwodnienia Stopień odwodnienia I II III Ubytek masy ciała 9% Gałki oczne Prawidłowo napięte Nieznacznie zapadnięte Bardzo zapadnięte i podsychające Łzy Obecne Ograniczone Brak Jama ustna i język Wilgotne Suche Bardzo suche Pragnienie Pije normalnie, niespragnione Pije łapczywie, spragnione Pije słabo lub niezdolne do samodzielnego picia Oddech Prawidłowy Prawidłowy, przyspieszony Pogłębiony Tętno Prawidłowe Prawidłowe lub przyspieszone, słabo napięte Tachykardia, w ciężkich przypadkach bradykardia, tętno słabo napięte, nitkowate lub niewyczuwalne Powrót kapilarny Prawidłowy 2 s Wydłużony > 3 s Fałd skórny Rozprostowuje się szybko Rozprostowuje się powoli Rozprostowuje się bardzo wolno, > 2 s Ciemię Prawidłowo napięte Spłaszczone Zapadnięte, czasem niewyczuwalne Diureza Prawidłowa lub zmniejszona Zmniejszona Minimalna Ucieplenie kończyn Ciepłe Chłodne Zimne, marmurkowane, sine Orientacyjny niedobór płynów (ml/kg 50 50–100 > 100 Przyswojenie sobie tych objawów ma istotne znaczenie, gdyż jeśli nie dysponujemy dokładną masą ciała dziecka przed zachorowaniem, to tylko na ich podstawie można właściwie ocenić stopień odwodnienia. Odwodnieniu, bez względu na jego wyjściową przyczynę, towarzyszą zwykle różnie nasilone zaburzenia równowagi elektrolitowej oraz kwasowo-zasadowej. Hipopotasemia jest zaburzeniem znacznie częstszym niż hiperpotasemia. Choć utrata każdego płynu ustrojowego wiedzie do strat potasu, to szczególnie narażeni na hipopotasemię są chorzy wymiotujący (znaczne straty i niemożność ich wyrównania). Innymi przyczynami hipopotasemii są: źle kontrolowana cukrzyca, jadłowstręt psychiczny, stosowanie diuretyków (zwłaszcza tiazydowych), gliko-, mineralokortykosteroidów, nadmierne straty nerkowe w kwasicy cewkowej. Hipopotasemia objawia się apatią, wiotkością mięśniową, parestezjami, tężyczką i niedrożnością porażenną jelit. Wpływa ona także niekorzystnie na czynność mięśnia sercowego. Mogą wystąpić skurcze dodatkowe, częstoskurcz nadkomorowy. W EKG stwierdza się spłaszczenie lub odwrócenie załamków T, obniżenie odcinka ST, pojawienie się fali U oraz zwiększenie i poszerzenie zespołów QRS. W przypadku zaburzeń rytmu należy zastosować wlew kroplowy do żyły centralnej z szybkością do 0,5 mmol/kg Podaż taką można stosować tylko pod kontrolą kardiomonitora i przy użyciu pompy infuzyjnej. W normalnych warunkach stężenie potasu w płynach kroplówkowych podawanych do żył obwodowych nie powinno przekraczać 20–(40) mmol/l. Stężenia wyższe: 60–80 mmol/l można stosować tylko do żył centralnych ze względu na drażniące działanie na śródbłonek naczyniowy i możliwość wywołania zapalenia żył. W zasadzie nie powinno się przekraczać dawki 5–7 mmol K+/kg Hiperpotasemia może być spowodowana: kwasicą (wypieranie potasu z komórek przez H+), hemolizą, martwicą mięśni poprzecznie prążkowanych, niewydolnością kory nadnerczy, niewydolnością nerek. Hiperpotasemia objawia się wymiotami, kolkami jelitowymi, niekiedy krwawą biegunką. Główne objawy dotyczą jednak układu sercowo-naczyniowego. W EKG manifestują się one: podwyższeniem załamka T, obniżeniem załamka R, zanikiem załamka P, obniżeniem odcinka ST i poszerzeniem zespołów QRS. W skrajnych przypadkach dochodzi do migotania komór. Przy stężeniach potasu powyżej 6,5 mmol/l w ramach postępowania leczniczego należy natychmiast wstrzymać jego podaż doustną i parenteralną, stosować dożylnie glukozę oraz doustnie lub doodbytniczo żywicę jonowymienną (np. sulfonian polistyrenu – Resonium A®) 1 g/kg w dawkach podzielonych. Żywicę przy podaży doustnej najlepiej jest rozpuścić w 70% sorbitolu w dawce 2 ml/kg a doodbytniczo w 20% sorbitolu w dawce 10 ml/kg Żywicę można stosować co 2 godz., pamiętać jednak należy, że jej podawanie niesie za sobą niebezpieczeństwo hipernatremii. Chory powinien być monitorowany kardiologicznie (stała kontrola EKG). Stężenia przekraczające 7 mmol/l, oprócz żywicy jonowymiennej, wymagają zastosowania dożylnie: 10% glukozy w dawce 5–10 ml/kg przez 30 min (ew. z dodatkiem insuliny 0,1–0,2 j./kg maks. 10 j.– konieczne monitorowanie glikemii); dwuwęglanu sodu w dawce 1–2 mmol/kg w ciągu 20–30 min (działa po około godzinie); 10% glukonianu wapnia w dawce 1 ml/kg w powolnej iniekcji pod kontrolą monitora kardiologicznego; albuterolu w nebulizacji: 40 kg mg. Niemożność trwałego obniżenia stężenia potasu jest wskazaniem do dializy. Równowaga kwasowo-zasadowa w ustroju utrzymywana jest na w miarę stałym poziomie (pH 7,35–7,45) przez niezwykle precyzyjne i zróżnicowane mechanizmy buforowe. Normy równowagi kwasowo-zasadowej w zależności od wieku zestawia tab. 8. Tab. 8. Normy równowagi kwasowo-zasadowej w różnych grupach wiekowych (według Albert Winters Acid-base equilibrium of blood in normal infants. Pediatrics 1966;37(5):728–732; Malan Evans A., Heesehde V. A comparative study of acid-base determination using the astrup micro-technique. S Afr Med J. 1965;10;39:575–577. Siggaard-Andersen O. The Acid-Base Status of the Blood. Scand J Clin Lab Invest 1967;15(70):1–134. Siggaard-Anderson O.: The Acid-Base Status of the Blood. Munksgaard, Copenhagen 1965) Wiek pH pCO2 BE HCO3- kPa mmHg mmol/l mmol/l Noworodki 7,26–7,48 3,24–8,00 24,3–60,0 -8,7 do +3,1 17,0–26,0 3.–6. 7,36–7,41 4,40–5,25 33,0–39,4 -1,0 do -4,6 20,3–23,5 6.–9. 7,37–7,43 3,85–4,73 28,9–35,5 -2,2 do -5,6 18,3–22,1 9.–12. 7,37–7,41 3,87–5,01 29,0–37,6 -2,4 do -5,0 18,3–22,5 12.–15. 7,36–7,44 4,07–4,97 30,5–37,3 -1,4 do -4,6 19,5–22,7 Dorośli 7,36–7,42 4,40–6,25 33,0–47,0 -3,5 do +2,5 21,0–27,0 Bardzo ważnym pojęciem związanym z równowagą kwasowo-zasadową jest tzw. pułapka lub luka anionowa (ang. anion gap). Jest to różnica między sumą stężeń sodu i potasu a sumą stężeń chloru i dwuwęglanów. Normalnie wartość ta wynosi około 12 mmol/l (8–16 mmol/l). Wartości wyższe niż 16 mmol/l wskazują na obecność w surowicy krwi innych anionów takich jak siarczanowe, fosforanowe, mleczanowe, salicylanowe, mrówczanowe, cytrynianowe, białczanowe, beta-hydroksymasłowe czy acetooctowe. Prawidłowe wartości pułapki anionowej przy towarzyszącej kwasicy spotkać można w przypadku kwasicy cewkowej lub znacznych stratach dwuwęglanów ze stolcami biegunkowymi. Czynnikiem decydującym o możliwości korzystania z tego pojęcia w różnicowaniu zaburzeń równowagi kwasowo-zasadowej jest rzetelność wyników laboratoryjnych. Biegunka jako najczęstsza przyczyna odwodnienia u niemowląt wpływa przede wszystkim na tzw. komponentę metaboliczną równowagi kwasowo-zasadowej. Najczęściej mamy do czynienia z utratą wodorowęglanów w stolcach biegunkowych oraz kwasicą związaną z katabolizmem spowodowanym niedożywieniem i np. gorączką. Znacznie rzadziej, przy towarzyszących biegunce intensywnych wymiotach, wystąpić może zasadowica metaboliczna. Mechanizm jej jest złożony i wynika, między innymi, z utraty kwaśnej treści żołądkowej. Zasadowicy towarzyszy zwykle hipokalemia wywołana utratą jonów potasowych z treścią żołądkową oraz przez nerki w przebiegu wtórnego hiperaldosteronizmu, a także paradoksalnie ciężka kwasica śródkomórkowa (wnikanie jonów wodorowych do komórek w miejsce jonów potasowych).... Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów Co zyskasz, kupując prenumeratę? 6 wydań czasopisma "Forum Pediatrii Praktycznej" Nielimitowany dostęp do całego archiwum czasopisma Dodatkowe artykuły niepublikowane w formie papierowej ...i wiele więcej! Sprawdź Okres wirusówek trwa w najlepsze. Biegunka, wymioty, brak apetytu, nadmierna potliwość. To wszystko może doprowadzić do odwodnienia. Sprawdź jakie są objawy odwodnienia, jakie leki zastosować oraz kiedy udać się do szpitala. Przyczyny odwodnienia Odwodnienie to po prostu zbyt niski poziom wody w organizmie. Jest bardzo niebezpieczne. Może nawet zagrażać życiu. Do odwodnienia może dojść gdy dziecko przyjmuje zbyt mało płynów, zbyt dużo ich wydala lub gdy oba te przypadki się łączą. Do nadmiernego wydalania płynów, a także elektrolitów może dojść poprzez przewód pokarmowy, nerki lub poprzez skórę (nadmierna potliwość). Według teorii o odwodnieniu mówi się wtedy, gdy płyny, które dziecko traci stanowią 2% jego masy ciała. Na przykład: Dziecko, które waży 10 kg uznaje się za odwodnione, jeśli straci minimum 200 ml płynów. Najczęstszymi przyczynami odwodnienia są biegunka i wymioty. To właśnie podczas nich z organizmu dziecka najszybciej ubywa płynów. W przypadku biegunki woda jest wciągana do jelit i wydalana razem z kałem. Natomiast przy wymiotach jest ona wydalana razem z treściami żołądkowymi. Nie trafia ona nawet do jelit, przez co nie ma okazji się wchłonąć. Problemy z brzuszkiem (wymioty i torsje) to jednak nie jedyne przyczyny odwodnienia. Może do niego dojść także z powodu gorączki. Podczas gorączki dziecko poci się, czego efektem jest utrata znacznej ilości płynów oraz minerałów. Do odwodnienia z powodu nadmiernej potliwości może dojść nie tylko w przypadku gorączki. Czasem wystarczy zbyt długie przebywanie na słońcu. Zwłaszcza jeśli połączone jest z nadmierną aktywnością. Stopnie odwodnienia Ze względu na ilość utraconej wody względem masy ciała odwodnienia dzieli się na następujące grupy: Odwodnienie lekkie Odwodnienie umiarkowane Odwodnienie ciężkie Odwodnienie u niemowlaka jest najbardziej niebezpieczne Odwodnienie jest najbardziej groźne w przypadku niemowląt, zwłaszcza u noworodków. Intensywny metabolizm sprawia, że do nadmiernej utraty płynów może dojść niezwykle szybko. Niemowlęa mają także mniejsze możliwości magazynowania płynów. Objawy odwodnienia u dzieci Jak rozpoznać odwodnienie u dziecka? Różne stopnie odwodnienia charakteryzują się różnymi objawami. W przypadku odwodnienia lekkiego wzmaga się pragnienie. Widoczna jest także suchość w jamie ustnej. Przy odwodnieniu umiarkowanych do powyższych objawów dołączyć może przyspieszona akcja serca oraz osłabienie. Odwodnienie ciężkie charakteryzuje się spadkiem ciśnienia tętniczego oraz bardzo wyraźnym osłabieniem dziecka. Objawy, które mogą świadczyć o odwodnieniu organizmu: Najczęściej spotykane oznaki odwodnienia u dzieci to: wzmożone pragnienie zmniejszona aktywność dziecka oraz senność rzadsze oddawanie moczu płacz bez łez spadek masy ciała sucha, łuszcząca się skóra w przypadku niemowląt zapadnięte ciemiączko zawroty głowy zapadnięte oczy kłopoty z mówieniem zaburzenia świadomości drgawki utrata przytomności Sprawdzonym przez lekarzy sposobem na rozpoznanie odwodnienia jest ucisk paznokcia. Należy ścisnąć go i przytrzymać przez około pięć sekund aż zblednie. Jeżeli krew do paznokcia wraca dłużej niż 1,5 sekundy (powrót do naturalnego koloru) to znaczy, że dziecko może być odwodnione. Sprawdź: Naturalne sposoby na oparzenia słoneczne Co robić w przypadku odwodnienia dziecka? Najważniejsze to oczywiście uzupełniać płyny. W przypadku małych dzieci może się to okazać bardzo trudne. Podrażniony wymiotami przełyk skutecznie odstrasza od przyjmowania jakiegokolwiek płynu. W takim wypadku trzeba na siłę chodzić krok w krok za dzieckiem i co chwilę podawać mu 1-2 łyżeczkę schłodzonego płynu. Co podać dziecku przy wymiotach? Najlepiej sprawdzi się woda lub doustne płyny nawadniające (elektrolity dla dzieci), np. Acidolit lub Orsalit. Jeżeli Twoje dziecko nie chce pić za pomocą łyżeczki to możesz spróbować ze strzykawką. Najlepiej taką, która znajduje się przy syropach dla niemowląt. Nie podawaj dziecku słodzonych napojów (nawet herbaty z cukrem), zwłaszcza gazowanych. W przypadku odwodnienia wynikającego z problemów żołądkowych złym pomysłem będzie podanie dziecku zagęszczonych soków owocowych, a także owoców surowych. Ile wody powinno pić dziecko? Według wytycznych żywieniowych dziecko powinno pić: 100 ml płynów na każdy z pierwszych 10 kilogramów masy ciała – na przykład dziecko, które waży 7 kg powinno przyjmować 700 ml płynów dziennie, 50 ml płynów na każdy kilogram pomiędzy 10, 20 kilogramem masy ciała – na przykład dziecko, które waży 16 kilogramów powinno przyjmować 1,3 litra płynów dziennie. 20 ml płynów na każdy kilogram powyżej 20 kilogramów masy ciała – na przykład dziecko, które waży 23 kilogramy powinno przyjmować 1,56 litra płynów dziennie. Odwodnienie: Kiedy do szpitala? Objawy odwodnienia u dziecka kwalifikujące je do leczenia ambulatoryjnego to: brak oddawania moczu przez co najmniej 10 godzin; brak możliwości samodzielnego przyjmowania płynów; wstrząs silne osłabienie, przypominające omdlenie. W jakich jeszcze przypadkach powinnaś wezwać pogotowie lub udać się do szpitala? Dziecko powinno trafić do szpitala, jeśli: nie skończyło jeszcze szóstego miesiąca życia, a ma biegunkę i/lub wymioty. W przypadku tak małych istot do odwodnienia dochodzi bardzo szybko – nie warto ryzykować; żadne próby zatrzymania biegunki lub wymiotów nie przyniosły efektu. Jeśli wymioty występują po każdej próbie wypicia płynów, a jego stan nie zmienia się dłużej niż sześć godzin lub gdy biegunka jest bardzo intensywna; pielucha niemowlaka jest sucha od ponad trzech godzin lub gdy starsze dziecko nie sikało dłużej niż sześć godzin; skóra dziecka po uszczypnięciu nie wraca do pierwotnego stanu (nie jest elastyczna), a jego usta są mocno spierzchnięte. Dziecku w szpitalu najprawdopodobniej zostanie podana kroplówka na odwodnienie organizmu. Kroplówka nawadnia znacznie szybciej niż pojenie doustne i oprócz wody zawiera w sobie niezbędne pierwiastki i elektrolity. Zazwyczaj już jedna lub dwie kroplówki wystarczą, żeby dziecko poczuło się lepiej i mogło zostać wypisane do domu. W czasie pobytu w szpitalu przeprowadzane są także badania krwi, moczu oraz kału, które mają na celu określić przyczynę oraz poziom odwodnienia. Czy można karmić piersią niemowlaka z odwodnieniem? Nie powinnaś przystawiać dziecka do piersi bezpośrednio po wymiotach. U niemowląt występuje tak zwany wtórny odruch wymiotny. Z tego powodu mogą zareagować torsjami nawet po jednym łyku mleka mamy. Po odczekaniu chwili od wymiotów dziecka, powinnaś je przystawiać do piersi jak najczęściej. Zwłaszcza noworodka. Im młodsze dziecko, tym większa jest zawartość wody w mleku kobiecym. Woda to to, czego noworodek w tym momencie potrzebuje najbardziej. Im dłużej karmisz piersią, tym twój pokarm staje się bardziej treściwy. Czy mogę karmić dziecko, jeśli wymiotuję lub mam rozwolnienie? Jeżeli sama masz problemy z układem pokarmowym, to nie powinnaś odstawiać dziecko od piersi. Pamiętaj, że wirusy znajdowały się w twoim organizmie znacznie wcześniej, niż wystąpiły objawy. Oznacza to, że jeśli niemowlę miało się nim zarazić, to już to zrobiło i jest za późno na odstawienie od piersi. Oprócz tego, twój organizm wykształcił już przeciwciała przeciwko tym wirusom, które znajdują się także w twoim pokarmie. Karmiąc nim noworodka, wspierasz jego odporność. Odwodnienie u dziecka to stan obniżenia poziomu wody i elektrolitów w organizmie. Odwodnienie organizmu u dziecka, szczególnie małego, może być niebezpieczne. Jak rozpoznać odwodnienie u dziecka, kiedy nie jest ono w stanie dokładnie powiedzieć, co mu dolega? Zobacz, przy jakich objawach należy udać się z dzieckiem do szybko dochodzi do odwodnienia u dziecka?Pamiętam szkolenie farmaceutyczne, na którym profesor uczulał nas, że niemowlę może się odwodnić w ciągu zaledwie kilku godzin. Przyczyną może być niedostateczna ilość podawanych płynów podczas gorączki, nasilone wymioty lub co mogą oznaczać częste wymioty u dziecka w artykule: Częste nudności i wymioty u dziecka − co mogą oznaczać? [Opinia lekarza]To nie wszystko! Szczególnej troski wymagają maluchy podczas upałów, bo tracą wodę na skutek wzmożonego pocenia. Odwodnienie jest śmiertelnie groźne dla najmłodszych, bo ich ciało ma szybki metabolizm i gwałtownie traci płyny. Im mniejsze dziecko, tym szybciej się odwadnia. Pamiętaj, żeby latem poić dziecko co godzinę, a w przypadku chorób przebiegających z wymiotami i biegunką, zachęcać do picia elektrolitów małymi łykami, co kilka minut. Jest to niezwykle ważne, bo od prawidłowego nawodnienia zależy praca układu krążenia, nerek, procesów trawiennych oraz utrzymanie sprawności umysłowej u dziecka. Jak rozpoznać odwodnienie u dziecka?Po czym poznać, że dziecko jest odwodnione? Zazwyczaj ruchliwy maluch staje się powolny i ospały. Pojawiają się u niego opadnięte powieki i wysuszone usta, a gdy jest jeszcze niemowlęciem, to również zapadniętym ciemiączkiem. Dlatego moja pierwsza wskazówka to: obserwuj twarz swojego malca! Jeśli ciału brakuje wody, to podobnie jak roślina, traci swoją świeżość i słabnie. Odwodnione dziecko będzie wyglądać na senne i pozbawione energii. Charakterystycznym objawem u niemowląt będzie skąpe moczenie pieluszek i płacz bez łez. Inne objawy odwodnienia u dziecka to wiotka i zimna skóra, szybki oddech oraz zaburzony rytm serca. Objawem odwodnienia u dziecka jest wydłużony czas powrotu włośniczkowego, który wskazuje na zaburzenia krążenia obwodowego. Czas powrotu włośniczkowego mierzy się uciskając opuszek palca dziecka. Pamiętaj, żeby badanie przeprowadzać w temperaturze pokojowej (20 − 25oC) i trzymać palec dziecka na wysokości jego serca. Ucisk palca stopniowo zwiększaj i puść natychmiast po zblednięciu opuszki. Uruchom stoper. W warunkach prawidłowych kolor opuszka palca powinien powrócić w czasie krótszym niż 2 odwodnienia u dzieciIstnieją trzy stopnie odwodnienia u dzieci. Przeanalizuj tabelkę, która Ci podpowie, jak poznać, że dziecko jest odwodnione. I STOPIEŃ Brak lub lekkie odwodnienieII STOPIEŃ Umiarkowane odwodnienieIII STOPIEŃ Ciężkie odwodnienieUbytek masy ciała u noworodków i niemowląt10%Ubytek masy ciała u dzieci starszych i dorosłych6%Stan ogólny dzieckaPrzytomne, spokojneOsłabione i ospałe lub odwrotnie - niespokojne i pobudzoneWiotkie, senne lub nieprzytomneIlość wydalanego moczuPrawidłowaZmniejszona, mocz ciemny (zagęszczony)Mała ilość lub brak moczuIlość łezObecneBrakBrakPowieki i gałki ocznePrawidłowo napięteZapadnięte i podkrążoneBardzo zapadnięteJama ustna i językWilgotneNieco sucheBardzo suchePragnienieNormalneWzmożone pragnienie, łapczywe picie płynówBrak zdolności do samodzielnego piciaFałd skóry*Rozprostowuje się szybkoRozprostowuje się powoliRozprostowuje się bardzo wolno. Skóra jest zimna.* W ocenie napięcia skóry należy ująć fałd skórny na bocznej stronie brzucha na poziomie pępka. W warunkach prawidłowych fałd prostuje się natychmiast po udać się do szpitala z odwodnionym dzieckiem?Pamiętaj, że pierwszym krokiem w zapobieganiu i leczeniu odwodnienia jest doustne podawanie elektrolitów, czyli rozpuszczonych soli mineralnych. Możesz je kupić w aptece w różnych wariantach smakowych, dzięki czemu dziecko będzie w mniejszym stopniu wyczuwać słony smak zaobserwujesz pierwsze objawy odwodnienia u dziecka, to skup się na nawadnianiu przez co najmniej 3 następne godziny. Jeżeli dziecko wymiotuje, podawaj napój dziecku niewielkimi łykami, co kilka minut, żeby nie prowokować wymiotów. Dokładnej oceny pediatrycznej wymagają dzieci, które mają więcej niż 8 obfitych stolców na dobę, nieustanne wymioty oraz towarzyszącą chorobę, np. cukrzycę lub niewydolność nerek. Jeśli pojawi się u Ciebie lub Twojego dziecka ciężkie odwodnienie (objawy III stopnia), koniecznie udaj się do szpitala. Pamiętaj, że w przypadku niemowląt i małych dzieci jest szczególnie ważne, żeby w porę zareagować.

odwodnienie u dziecka forum